Tekrar merhabalar
Bugün köpeklerimiz üzerinde yapılan bir araştırmadan bahsetmek istiyorum.
Ama önce belirtmek isterim ki; bir veteriner hekim olmama rağmen, ben de kedim yada köpeğim için duygusal tepkiler verebiliyorum.
Operasyonlar bir kenara; enjeksiyonlar, hatta tırnak kesimi dahil pek bir uygulama yapmıyorum.
Aslında meslek esas alındığında olmaması gereken bir eksiklik ama!
Elden ne gelir...
Kendi kızlarımla ilgili uygulamalarda sanırım gereksiz hassasiyet mevcut.
Guelph üniversitesinin köpekler üzerinde yaptığı araştırmada;
Muayene sırasında hastamızın sahibinin yanında olmaması,
Hastanın kaygılanmasına ve yoğun strese sebep olduğu tespit edilmiş.
Titreme, hırıltı sızlanma, havlama, kulak ve kuyruktaki tipik yönlenmeler gözlenebiliyor.
Ve çocuklarımızı yalnız hissettiren bu durumdan kurtarmak elimizde.
Sadece yanında olmak ve kendilerini güvende hissettirmemiz gerekiyor.
Tabi biz hekimler adına da beklentimiz, köpeklerimizin yanında onların stresten uzak olmalarını sağlayacağımız ve muayene edeceğimiz bu zaman diliminde, sizin de stres olmadan bizimle paralel olarak çalışabilmeniz.
Sağlıklı bir muayene yapabilmemiz için desteğiniz önemli.
Acı çekebileceğini düşünerek yanlarında durmak istemiyoruz aslında, kötü bir durum değil diye de düşünüyoruz bu hissi ama asıl yanlış olan, onları üzen bizim o anlarda yalnız bırakmamızmış..
