Doğrusu;

Avrupa’dan gelen bu görüntüleri özellikle görmesi gerekiyor Bursalı üreticilerin.

Hem;
Yetiştirdikleri ürünün aslında parasal açıdan ne kadar kıymetli olduğunu görmeleri açısından, hem de artık bir karar vermeleri açısından.

Malum.

Dünyadaki üretimin çoğunun sadece Bursa’daki 40 köyde yetiştiği siyah incirin üreticileri bu sene de kara bir sezon geçirdi.

Yüksek maliyetler nedeniyle, bir kilo incirin maliyeti 17-20 liraya ulaştı.

Tüccar ise;

İncirin kilosuna 7-10 lira teklif verince kriz yine patlak verdi.

Hatırlanacaktır;
Bu noktada Büyükşehir Belediye Başkanı Alinur Aktaş’ın talimatıyla devreye belediye kuruluşu olan Tarım ve Peyzaj AŞ girdi.

Ve;

Baştan 11 liraya alınan incirlerin kilosu 16 liraya çıktı.

Belediye tam 90 ton ürün alınca da tüccar bu kez incir bulamaz oldu.

Ama;
Belediyenin regüle ettiği bu fiyatlar sonrasında tüccar geri adım attı kiloda 29 liraya kadar ulaşan alımlar yapmaya başladı üreticiden.

Yani;

Sezon başında üreticiye 7-10 lira teklif veren tüccar, 29 lirayı gözden çıkarmak zorunda kaldı, belediyenin bu hamlesiyle.

Ne var ki;
Bu 29 lira bile aslında üretici için büyük bir kazanç olmadı.

Neredeyse kiloda 10 lira kazanç elde ettiler ki, yeterli bir kazanç oranı değildi aslında.

Nitekim;
Bursalı siyah incir üreticisinin aslında neredeyse hiç para kazanmadığının kanıtı ise Avrupa pazarlarından geldi.

Fotoğrafı;

İYİ Parti Bursa Milletvekili Ahmet Kamil Erozan gönderdi.

İrlanda’da çekilmiş fotoğraf.

Bursa’dan taa İrlanda’ya gönderilen bu çok kıymetli ürün tam tamına kilosu 11.54 Euro’dan satılıyor.

Yani;

Kilosu 212 liraya!

Düşünebiliyor musunuz?

Tüccarın kilosuna önce nazlanıp 7 lira verdiği, sonra belediyenin devreye girmesiyle 29 liraya aldığı siyah incir, Avrupa’da 212 liradan satılıyor.

Bunu oraya satan kim?

Aynı tüccar işte.

Bursa’dan yok paraya topluyor ürünü, sonra Avrupa’ya ihraç edip korkunç paralar kazanıyor.

Bu noktada;

İYİ Partili Erozan’ın dediği gibi “Aradaki farkı siz hesaplayın ve kimlerin nasıl zengin olduğunu düşünün”

Elbette ki;
Bu işin bir çözümü var.

O da, hep söylediğimiz kooperatifleşme.

Eğer ki;
Bursa’daki bu 40 köyün siyah incir üreticisi, bir araya gelip bir kooperatif kursa, malının fiyatını tek satıcı olarak hem kendisi belirler, hem de ihracatı direkt olarak kendisi yaparak yüksek karlar elde edebilirler.

Bu bilinen bir model ama ne var ki bu 40 köyün üreticisi bir araya gelemiyor işte.

Yüksek paraları da bu aracılar kazanıyor üreticinin üzerinden!